بررسی تحلیلی روابط آمریکا و بحرین بدون بررسی تاریخچه روابط آمریکا و خاورمیانه ناممکن است. ایالات متحده از زمان جنگ جهانی دوم تمرکز خود را بر خاورمیانه افزایش داده است. برای حفظ حضور دائمی نیروی دریایی آمریکا در منطقه، نیروی خاورمیانه در سال ۱۹۴۹ تأسیس شد. این امر به تعامل گستردهتر و منجر به یک مشارکت نظامی قابل توجه شد.
روابط آمریکا و بحرین همواره در جهت حمایت از ظالمان!
در سال ۱۹۷۱، پس از استقلال بحرین از بریتانیا، روابط آمریکا و بحرین به یک مرحله جدید وارد شد. نیروی دریایی ایالات متحده از طریق توافق دوجانبه با دولت بحرین، کنترل یک پایگاه دریایی سابق بریتانیا را به دست گرفت. این پایگاه در ابتدا «واحد پشتیبانی اداری بحرین» نام داشت، اما در سال ۱۹۹۹ به «پشتیبانی نیروی دریایی» تغییر نام یافت.
روابط آمریکا و بحرین با تأسیس سفارت آمریکا در منامه در سال ۱۹۷۱، سفارت بحرین در واشنگتن دی.سی. در سال ۱۹۷۷ و حضور نظامی در بحرین تنها چند نمونه از نقاط عطف تاریخی است که نشان دهنده شراکت قوی و پویا بین دو کشور است.
از ابتدای سال ۲۰۲۰، حضور نظامی ایالات متحده در بحرین از ۷۰۰۰ پرسنل که عمدتاً از نیروی دریایی هستند و در مأموریتهای متنوعی برای مقابله با تهدیدات منطقهای فعالیت میکنند، فراتر رفته است.
این امر بر روابط آمریکا و بحرین و خاصا روابط امنیتی دوجانبهای که پیش از استقلال بحرین وجود داشته و همچنان برای توانایی ایالات متحده در پاسخ به چالشهای در حال تحول منطقهای حیاتی است، تأکید میکند.
بیمارستان آمریکایی در بحرین
قابل ذکر است، بیمارستان مأموریت آمریکایی که در سال ۱۹۰۳ تأسیس شد، گواهی بر بعد بشردوستانه پایدار روابط آمریکا و بحرین است. روابط رسمی بحرین با ناتو تحت «ابتکار همکاری استانبول» (ICI) ناتو-شورای همکاری خلیج فارس در سال ۲۰۰۴، موقعیت استراتژیک این کشور را بیشتر تقویت میکند.
دو کشور اخیراً توافقنامه جامع ادغام امنیت و رفاه (C-SIPA) را امضا کردهاند که نشانهای از احیای روابط دیپلماتیک آنهاست. این توافقنامه نشاندهنده سطح بالاتری از همکاری امنیتی و فناورانه است که به پویایی در حال تغییر ژئوپلیتیک جهانی پاسخ میدهد.
اتحاد های نوظهور در جهان
با بازآرایی اتحادهای نوظهور در ساختار قدرت جهانی، ایالات متحده و بحرین خود را در یک بزنگاه حساس مییابند که پیچیدگیهای همکاری مجددشان را هدایت میکنند.
با این حال، در میان این تجدید حیات استراتژیک، این اتحاد با چالشهایی از سوی تأکید صریح رئیس جمهور جو بایدن بر حقوق بشر مواجه است. شیوههای حقوق بشر بحرین، به ویژه در رابطه با واکنش دولت به ناآرامی و مخالفتهای سیاسی، مورد انتقاد ایالات متحده و جهان قرار گرفته است.
نقض گسترده حقوق بشر
عدم پاسخگویی نیروهای امنیتی، سرکوب آزادی بیان و رفتار با زندانیان برخی از نگرانیهای کلیدی هستند. علیرغم درخواستهای مداوم ایالات متحده، که از چندین دولت از زمان قیام ۲۰۱۱ ادامه داشته است، از بحرین برای اعمال محدودیت و آزادی رهبران زندانی مخالفان، تعامل و همکاری دفاعی با تغییرات جزئی ادامه یافته است.
روابط بین بحرین و ایالات متحده، موازنهای پیچیده بین پایبندی به اصول حقوق بشر و به رسمیت شناختن اهمیت استراتژیک بحرین را شامل میشود. با این حال، استراتژی دولت بایدن در همسویی با اتحادهای بینالمللی در حال تحول و همزمان حفاظت از ارزشهای بنیادین حقوق بشر، نیازمند بررسی دقیق است.
این تحلیل به جزئیات روابط آمریکا و بحرین میپردازد و بررسی میکند که چگونه ارتقای حقوق بشر با الزامات سیاست خارجی آمریکا تلاقی پیدا میکند. این تحلیل با این هدف انجام میشود که چالشها و فرصتهایی را که وضعیت فعلی روابط آمریکا و بحرین را شکل میدهند، آشکار کند.
در پس زمینه تغییر اتحادهای بینالمللی و نگرانیهای مستمر در مورد حقوق بشر، این تحلیل به دنبال ارائه بینشی در مورد پیچیدگیهای این مسیر و توازن ظریفی است که برای پیمایش مؤثر آن مورد نیاز است.
توافقنامه C-SIPA
روابط بین بحرین و ایالات متحده عمیقا در همکاری استراتژیک دیرینه ریشه دارد و اخیراً با توافقنامه جامع ادغام امنیت و رفاه (C-SIPA) تحکیم شده است. با این حال، این مشارکت با چالشهای ناشی از نقض مستند حقوق بشر در بحرین مواجه است. ضروری است به رسمیت شناخته شود که تقویت این مشارکت دارای پیامدهای استراتژیک قابل توجهی است که نیازمند بررسی دقیق از سوی دولت بایدن است.
با روی کار آمدن دولت بایدن و تمرکز آن بر دیپلماسی جهانی، شراکت با بحرین به یک مورد مطالعهی حیاتی تبدیل میشود که بر پیچیدگی حفظ اتحادها در عین حال دفاع از حقوق بشر در سطح جهان تأکید میکند. این مورد، بر توازنی ظریف بین منافع ژئوپلیتیکی و مسئولیتهای اخلاقی در شکلدهی سیاست خارجی تأکید میکند و منعکسکنندهی ماهیت ظریف روابط بینالملل معاصر است.
اقتصاد ابزار انحراف افکار عمومی جهانی
بحرین برای ارتقای وجهه و تصویر عمومی خود، از رشد اقتصادیاش به نحوی استراتژیک استفاده میکند و تلاش میکند تا توجهها را از سوابق ضعیف حقوق بشری خود منحرف کند. علیرغم اعلام حمایت ایالات متحده از حقوق بشر جهانی، اغلب نگرانیهای ژئوپلیتیکی بر آرمانها در سیاست آن نسبت به بحرین چربش پیدا میکند. تقریباً 15 سال پس از قیام بهار عربی در بحرین، رهبران همچنان در تبعید به سر میبرند یا پشت میلههای زندان هستند.
توصیههایی برای سیاست خارجی آمریکا در قبال بحرین
با توجه به این ملاحظات، موارد زیر را برای سیاست خارجی آمریکا در قبال بحرین توصیه میكنیم:
- محکوم کردن نقض مستمر حقوق بشر توسط مقامات و نیروهای امنیتی بحرین: این شامل محکوم کردن استفاده از خشونت، ممنوعیت هرگونه اعتراض، و دستگیری و بازداشت معترضان مسالمتآمیزی است که حق آزادی بیان و اجتماعات مسالمتآمیز خود را اعمال میکنند.
- فراخوان به پاسخگویی برای نقضهای گذشته: از مقامات بحرینی خواسته شود پاسخگویی برای نقضهای گذشته را به عنوان عنصری کلیدی در مسیر عدالت و آشتی واقعی در نظر بگیرند، که برای ثبات اجتماعی ضروری تلقی میشود.
- حمایت از آزادی زندانیان سیاسی: از آزادی تمام افرادی که صرفاً به دلیل استفاده مسالمتآمیز از حق آزادی بیان، اجتماعات مسالمتآمیز و تشکل، در بحرین زندانی شدهاند، حمایت کنید.
- اعمال فشار بر بحرین برای توقف شکنجه و سایر بدرفتاریها: با ایجاد سازوکارهای مؤثر برای اینکه قربانیان سوءاستفادهها بتوانند عدالت و جبران خسارت به دست آورند، فرهنگ پاسخگویی را در بحرین ترویج دهید.
- تاکید بر اصلاحات قضایی و حقوق بشری: از دولت بحرین بخواهید برای اصلاحات قضایی و احیای حقوق بشر و حاکمیت قانون در کشور گامهای جدی بردارد.
- جریان اصلی کردن حقوق بشر در روابط دوجانبه: از ایالات متحده بخواهید اطمینان حاصل کند که حقوق بشر در تمامی حوزههای همکاری با بحرین جریان اصلی شود. این امر بر ادغام ملاحظات حقوق بشری در جنبههای مختلف روابط دوجانبه بین دو کشور تأکید میکند.
منبع: شبکه اللؤلؤة + سازمان adhrb